روش درصد گذاری گز چگونه است؟

کشور ما ایران پر است از شهرهای دیدنی و زیبا که با سفر کردن به هر یک از این شهرها می‌توان از سوغات بی‌نظیر و منحصر به فرد آن لذت برد. سوغات هر شهری یا به شکل خوراکی و یا به صورت صنایع دستی آن شهر می‌باشد.
در برخی از شهرها نیز سوغاتی‌هایی به هر دو شکل می‌توانید پیدا کنید. شهر زیبای اصفهان با قدمتی هزاران ساله یکی از شهرهایی است که توجه گردشگران داخلی و خارجی را به خود جلب نموده است. یکی از بهترین و مهمترین سوغاتی که مسافران اصفهان حتما با خود به عنوان سوغات می‌برند، گز اصفهان است.
شیرینی خوشمزه و متفاوتی که در انواع و اقسام مختلف می‌توانید در فروشگاه‌های مخصوص گز یا خشکبار اصفهان به راحتی پیدا کنید.
ما در این نوشته روش درصد گذاری گز را برای شما توضیح می‌دهیم.

بهتر است بدانید که گز اصفهان تنها مختص به ایرانی‌ها نیست، انواع گز مرغوب به کشورهای مختلف دنیا صادر می‌شود.
اما گز را از چند جهت می‌توان به انواع مختلف تقسیم بندی کرد.
از نظر بسته‌بندی، گز را می‌توان به انواع گز آردی و گز لقمه‌ای تقسیم کرد. از نظر انواع مغزها، می‌توان به گز پسته‌ای، گز بادامی، گز فندقی و دیگر مغزها و خشکبار تقسیم بندی نمود. به غیر از این تقسیم بندی‌ها، گزها به درصدهای مختلف نیز تقسیم‌بسته‌بندی می‌شوند.

روش درصد گذاری گز

تصور کنید که شما به اصفهان سفر کرده و قصد دارید از بهترین و مهم‌ترین سوغات اصفهان که گز می‌باشد خریداری کنید. با رفتن به بهترین فروشگاه خرید گز اصفهان آردی یا فروشگاه خشکباری، با دیدن درصدهایی که روی گزها می‌بینید سردرگم شده و نمی‌دانید که این درصدها به چه معنا است و برایتان سوال می‌شود که درصد روی گز چه معنایی می‌دهد.

اگر دقت کرده باشید روی جعبه گزهای مرغوب و با کیفیت دو مدل درصد گذاری گز را مشاهده می‌کنید. اولین درصد مربوط به درصد پسته و دومین درصد مربوط به میزان گزانگبین آن است.
مهمترین فاکتور موثر در کیفیت گز درصد و میزان گزانگبین به کار رفته در آن است.
همانطور که می‌دانید نام گز ابتدا از گز انگبین که همان شیره درخت گون است گرفته شده است.
گز انگبین شناسنامه گز به حساب می‌آید. اگر در گز، گزانگبین استفاده نشود، دیگر نمی توان نام گز را به آن داد و اسم این خوراکی را نوقا می‌نامند که خوشمزگی آن مانند گز نیست و در شهر تبریز یا در کشور ترکیه آن را تولید می‌کنند. 

درصد پسته یک گز از تقسیم وزن پسته بر وزن کل گز به دست می‌آید. برای مثال اگر شما یک کیلو گز 42 درصد تهیه کنید، از این یک کیلو، 420 گرم آن پسته و 580 گرم آن قسمت سفید و خالص گز می‌باشد.
بیشتر مردم تصور می‌کنند هر چه میزان درصد پسته گز بیشتر باشد، گز مرغوب تر است.

در صورتی که در مراحل تولید گز هر چقدر گز انگبین و عسل به کار برود و کمتر از شکر استفاده شده باشد، گز خوشمزه تر و با کیفیت تر می‌شود.
پس در هنگام خرید گز اصفهان به جای آن که تنها به درصد پسته و مغز یک گز توجه کنید بهتر است به درصد عسل و گزانگبین نیز دقت نمایید.

آیا گز 80 درصد پسته وجود دارد؟

اگر این سوال برای شما پیش آمده، بدانید که این سوال شما برگرفته از درصد گذاری در شکلات می‌باشد! کسانی که به شکلات علاقه فراوانی دارند با درصدهای مختلف شکلات نیز آشنا هستند.
شکلات ها از 48 درصد تا 96 درصد، درصد گذاری می‌شوند، که هر چه درصد شکلات بیشتر باشد شکلات خالص تر بوده و تلخی آن نیز بیشتر است. گیاهی به نام کاکائو وجود دارد که دو محصول از آن به دست می‌آید، اولی روغن یا کره کاکائو و دیگری پودر کاکائو می‌باشد.

هر چه درصد کاکائو بالاتر باشد. شکلات نیز تلخ و خشک تر است و هر چه قدر شکلات نرم تر باشد از کره و شکر بیشتری برخوردار بوده و رنگ شکلات روشن تر می‌باشد.
اما درصد گذاری گز کمی متفاوت تر است. گزهای بالاتر از 43 درصد از میزان پسته زیادتری برخوردار بوده و میزان گز آن کمتر است. یعنی اگر بالاتر از این میزان پسته داشته باشد، دیگر از طعم گز چیزی باقی نمانده و تنها طعم پسته را حس خواهید کرد.

گز بدون مغز

همان طور که از نام این مدل از گزها مشخص است این گزها فاقد هر گونه مغزیجات می‌باشند.
این گزها از کیفیت خوبی برخوردار نبوده و تنها با شکر تهیه و تولید می‌شوند.

جالب است بدانید نوعی از گز وجود دارد که به گز انگشت پیچ شناخته می‌شود این مدل از گزها حالت ژله‌ای و نیمه جامد داشته و باید به وسیله قاشق یا انگشت مصرف می‌شوند.
این گز خوش طعم نوعی دسر می‌باشد که ابتدا در همدان تولید می‌شده ولی در حال حاضر در اصفهان نیز تولید می‌شود. در سالیان گذشته این مدل از گزها طرفداران زیادی داشته است اما امروزه به دلیل مایع بودن و ماندگاری پایین، تولید آن محدود و انگشت شمار است.
این مدل از گزها هنوز در همدان طرفداران زیادی داشته و محبوبیت فراوانی دارد.

در دوره‌ای از تاریخ ایران و در زمان قاجار با نایاب شدن پسته، گز در خطر نابودی به سر می‌برد و به جای پسته از باقالی در آن استفاده می‌شد و تولید گزهای بی‌مغز مانند حلوا چوبه مرسوم شده بود که از تنقلات افراد کم درآمد به شمار می‌آمد.